Świerzb jest chorobą, która dotyka nie tylko ludzi ale i zwierzęta. Przenosi się dość łatwo i może dotknąć nie tylko psy ale i koty. Współczesne metody leczenia są skuteczne ale i długotrwałe. Co ważne jest chorobą, której nie wolno lekceważyć.
Spis treści
Świerzb u kota – czym jest i jakie są jego rodzaje?
Jedną z częstych i typowych chorób pasożytniczych występujących u kotów jest zakażenie świerzbowcem. Świerzb koci aktywnie rozwija się na powierzchni skóry zwierzęcia oraz w jego głębszych warstwach. Pajęczak ten, żywi się tkanką swojego żywiciela, a poprzez składanie jaj rozprzestrzenia się na coraz dalsze obszary. W przypadku kotów wyróżnia się dwa rodzaje świerzbowca, z zależności od miejsca, które zaatakował.
Pierwszym z nich jest pasożyt notoedres cati, czyli świerzb skórny u kota, który łatwo przenosi się pomiędzy zwierzętami, jednak bardzo rzadko atakuje ludzi. Mogą przenosić się pomiędzy kotami poprzez kontakt pośredni lub bezpośredni. Tworzy małe skupiska na skórze zwierzęcia, prowadząc do powstawania wyłysienia, stanów zapalnych, w niektórych, skrajnych przypadkach do wyniszczenia zwierzęcia.
Drugim, bardzo częstym rodzajem tej choroby pasożytniczej jest świerzbowiec uszny, bardzo często występujący u małych kociąt. Pasożyt powoduje podrażnienie przewodów słuchowych, a nieleczony doprowadza do zapalenia skóry.
Jak kot może zarazić się świerzbowcem?
Świerzb u kota pojawia się z reguły na skutek kontaktu z innymi chorymi osobnikami. Najbardziej narażone na zachorowanie są małe kocięta, przebywające w dużych miotach, u których dopiero rozwija się naturalna odporność. Drugą grupę ryzyka stanowią koty wychodzące, mające regularny kontakt z innymi zwierzętami.
Przygarniając nowe zwierzę do domu, warto pamiętać o kontrolnej wizycie u weterynarza, który wykluczy ewentualne choroby. Zwierzęta wychodzące powinny być stale obserwowane, celem wykluczenia powstawania stanów chorobowych. Posiadając kilka kotów w domu, warto pamiętać, że jeśli jeden z nich zachowuje na świerzb, kolejne automatycznie znajdują się w grupie wysokiego ryzyka. W takim przypadku kluczowa jest kompleksowa diagnostyka i leczenie, całej grupy kotów.
Jak wygląda świerzb u kota? Świerzb u kota objawy
Świerzb u kotów ma dość charakterystyczne objawy. Jednym z nich jest uporczywe drapanie się zwierzęcia po uszach. W związku z dużym dyskomfortem w tym rejonie koty często otrzepują głowę i potrząsają nią. Zdarza się, że inaczej niż dotychczas układają uszy oraz ocierają się nimi o różne przedmioty. Świąd u kota spowodowany jest namnażaniem oraz aktywnością pasożyta. Do innych objawów świerzbowca u kota zaliczyć należy:
- powstawanie licznych ran na głowie oraz w okolicach uszu,
- przerzedzenie sierści wokół uszu,
- w skrajnych przypadkach całkowite wyłysienie,
- ciemną wydzielinę znajdującą się w kanałach słuchowych,
- białe pęcherzyki, świadczące o złożeniu jaj przez pasożyta.
Dokładną diagnozę może postawić lekarz weterynarii po analizie materiału przez mikroskop.
Jak wyleczyć świerzb u kota?
Obecnie istnieje wiele skutecznych sposobów na to jak leczyć świerzb u kota. Pierwszą czynnością, jaką podejmie lekarz weterynarii, jest dokładne wyczyszczenie uszu oraz miejsc zmienionych chorobowo przez pasożyty. W przypadku, gdy pasożyty znajdują się głęboko, konieczne może okazać się dokładne płukanie uszu. Należy pamiętać, że nie wolno na własną rękę próbować leczyć świerzbowca. Weterynarz dobierze odpowiednie leki, a w bardzo skrajnych i zaawansowanych przypadkach zaleci kurację antybiotykami oraz lekami przeciwzapalnymi.
Co na świerzb u kota zastosuje lekarz?
Najczęściej będą to preparaty przeciwpasożytnicze, dostępne w formie kropli lub maści. Kuracja często kontynuowana jest w domu, w tym celu weterynarz przepisuje krople spot-on do łatwej aplikacji w domowych warunkach. Kuracja najczęściej trwa około 2 tygodnie, jednak w niektórych przypadkach może wydłużyć się nawet do 1,5 – 2 miesięcy.
Czy można zarazić się świerzbem od kota?
Wiele osób zastanawia się, czy koci świerzb jest zaraźliwy dla ludzi. Jeśli właściciel zachowuje i przestrzega odpowiednich zasad higieny, istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo zarażenia się świerzbowcem od zwierząt domowych. W skrajnych sytuacjach, w przypadku obniżonej odporności właściciela, choroba ta może przejść na człowieka od jego pupila. Dzieje się to niezwykle rzadko, ponieważ ludzka skóra nie jest zbyt atrakcyjna dla pasożyta, jakim jest świerzbowiec. Objawy zakażenia u ludzi stosunkowo łatwo rozpoznać. Zalicza się do nich świąd skóry oraz jej zaczerwienienie. Większość objawów mija samoistnie, jednak w przypadku dzieci, zalecana jest wizyta u lekarza pierwszego kontaktu.
